दिनांक:२१ एप्रिल २०२५ या सकाळी एक गोडशी, निरागस आणि विचार करायला लावणारी घटना घडली. माझ्या घरातील लोखंडी कपाटाच्या काचेसमोर एक छोटीशी चिऊताई येऊन बसली होती. क्षणभर ती त्या काचेतील स्वतःच्या प्रतिबिंबाकडे टक लावून पाहत होती. मग हळूहळू ती चोचीने काचेला हलकेच टपकवू लागली, जणू काही तिच्यासमोर अजून एक चिमणी आहे आणि ती तिच्याशी संवाद साधत आहे. त्या क्षणी माझ्या मनात लहानपणीची ती गोडशी ओळ गुणगुणू लागली – “चिऊताई चिऊताई, दार उघड,
माझ्या बाळाला टिकली लावू दे!”
त्या एका क्षणाने लहानपणाच्या सुंदर आठवणींमध्ये घेऊन गेले. त्या दिवसांमध्ये, जेव्हा आपण मनमोकळेपणाने गोष्टींवर विश्वास ठेवत होतो. चिऊताई आपल्याला ओळखते, आपल्या हाकेला प्रतिसाद देते, अशीच आपली बालसुलभ समज होती. पण आज प्रत्यक्ष एक चिऊताई समोर होती, ती मात्र काचेच्या जगात अडकलेली होती!
चिऊताईचे गूढ जग आणि तिचे प्रतिबिंब
चिऊताई त्या काचेतील प्रतिमेला न्याहाळत होती. तिला तो दुसरा पक्षी वाटत असावा. कधी पंख हलवून तो तिच्यासोबत उडतोय का, हे पाहण्याचा प्रयत्न करत होती, कधी चोच मारून प्रतिसाद देण्याचा. पण समोरचा पक्षीही तिच्यासारखाच वागत होता, तिच्या हालचालींचे अचूक अनुकरण करत होता. तिला कदाचित आश्चर्य वाटले असेल – हा कोण आहे, जो माझ्यासारखाच दिसतो, पण माझ्याशी काही बोलत नाही? थोड्या वेळाने तिला हा खेळ कंटाळवाणा वाटला असावा, ती हलकेच मागे सरकली आणि उडून गेली. पण ती जशी गेली, तशी मनात अनेक विचार सोडून गेली. ते म्हणजे लहानपणीच्या आठवणी आणि आयुष्याचा आरसा….चिऊताई काचेत अडकली होती, तसेच आपण कधी कधी जुन्या आठवणींमध्ये अडकतो. त्या आठवणी सुखद असतात, पण त्या फक्त प्रतिबिंब असतात—खरं वास्तव वेगळंच असतं. लहानपणी आपण समजायचो की चिऊताई आपल्या हाकेला प्रतिसाद देईल, पण मोठेपणी समजलं की पक्षी माणसांच्या भाषेत बोलत नाहीत. तरीही, त्या लहानशा आशेनेच आपलं बालपण किती सुंदर होतं!
चिऊताई त्या आरशात हरवून गेली होती, जशी कधी कधी आपणही आठवणींच्या आरशात हरवतो. पण जसं तिने शेवटी उडण्याचा निर्णय घेतला, तसं आपणही आपल्या आठवणींना मागे ठेवून पुढे जाणं गरजेचं असतं.
निसर्गातील साध्या गोष्टींमधून मिळणारे शिकवण
ही साधीशी घटना, पण खूप काही शिकवून गेली. आपण रोजच्या धकाधकीच्या जीवनात इतके व्यस्त असतो की असे लहानसे आनंदाचे क्षण निसटून जातात. पण जर आपण थोडा वेळ थांबून निसर्गाकडे पाहिलं, त्याच्या लहानशा गोष्टी अनुभवल्या, तर त्या आपल्या मनात किती मोठा आनंद भरून टाकतात! आज चिऊताईच्या या खेळाने फक्त सकाळच नाही, तर संपूर्ण दिवस सुंदर बनवला. ती काही क्षण काचेत अडकली होती, पण तिने माझं मन मात्र आठवणींच्या गोड जगात घेऊन गेलं!
